گلچین لیست پخش انلاین بهترین اهنگ های استاد محمدرضا شجریان

محمدرضا شجریان (۱ مهر ۱۳۱۹ – ۱۷ مهر ۱۳۹۹) موسیقی‌دان و خوانندهٔ موسیقی سنتی ایرانی بود. شجریان در میان دوستداران خود با عنوان «استاد آواز ایران» و «خسروِ آواز ایران» شناخته می‌شود. بسیاری از مردم ایران او را مهم‌ترین چهرهٔ موسیقی ایرانی و یکی از نمادهای مهم فرهنگ و موسیقی ایران‌زمین می‌دانند. شجریان از آوازه‌ای بین‌المللی نیز برخوردار است.محمدرضا شجریان از بنیاد آقاخان، جایزهٔ خداوندگار موسیقی را دریافت کرده‌است و نامزد جایزه گرمی نیز بوده‌است.

وی همچنین خوش‌نویس در خطِ نستعلیق، رئیس شورای عالی خانه موسیقی ایران، بنیان‌گذار گروه شهناز، شرکت دل آواز، باغ هنر بم و طراح چند ساز موسیقی بود. او در قرائت قرآن نیز فعالیت داشت و دعای ربنا، نامدارترین تلاوت قرآنیِ او بود.

وی علاوه با اشعار کلاسیک شاعرانی چون حافظ، سعدی، مولانا، عطار، باباطاهر و خیام، در برخی کنسرت‌ها و کارهای خود از «شعر نو» شاعرانی چون فریدون مشیری، نیما یوشیج، سهراب سپهری، محمدرضا شفیعی کدکنی، مهدی اخوان ثالث و هوشنگ ابتهاج استفاده کرده‌است. از جمله کارهای مشترک او گزیده‌ای است از رباعیات خیام با صدای شجریان و رباعی‌خوانی احمد شاملو. همچنین، وی تعدادی از دعاهای قرآنی را در اثر مشهور به دعای ربّنا خوانده‌است که در هنگام افطارهای ماه رمضان از صدا و سیمای ایران پخش می‌شد. همچنین بعد از درگذشت پدرش که از استادان و قاریان مشهور قرآن در مشهد بود برخی از تلاوت‌های قرآن خود را با عنوان به یاد پدر در دو سی‌دی مجزا (به یاد پدر ۱ و به یاد پدر ۲) منتشر کرد.

از فرزندان او، همایون و مژگان در زمینهٔ موسیقی فعالیت دارند.

خوانندگانی چون ایرج بسطامی، محمد اصفهانی ، مظفر شفیعی، حسام‌الدین سراج، حمیدرضا نوربخش، علی جهاندار، بیژن کامکار، سینا سرلک و پسرش همایون از شاگردان شجریان بودند.

جماعتی که نظر را حرام می‌گویند

نظر حرام بکردند و خون خلق حلال

غزال اگر به کمند اوفتد عجب نبود

غم عشقت غم عشقت بیابون پرورم کرد…
هوای بخت بی بال و پرم کرد
به مو گفتی، صبوری کن صبوری
صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد…

ربنّا لاتُزغ قُلوبنّا
بعد اذ هديتنا و هب لنا
من لَدنكَ رحمة إنك أنت الوَهاب
إنه كان فريق؛ من عبادی يقولون
ربنّا امنا فاغفرلنا؛ و ارحمنا و إنت خير الرحمين

شیخم به طنز گفت: حرام است، مِی، مَخور

گفتم به چشم، گوش به هر خَر نمیکنم

مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم

که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم

به زخم خورده حکایت کنم ز دست جراحت

که تندرست ملامت کند چو من بخروشم

خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود

به هر درش که بخوانند بی خبر نرود

سواد دیدۀ غم دیده ام به اشک مشوی

که نقش خال توام هرگز از نظر نرود

مرغ سحر ناله سر کن داغ مرا تازه تر کن

ز آه شرر بار این قفس را بر شکن و زیرو زبر کن

بلبل پر بسته ز کنج قفس درآ نغمه ی آزادی نوع بشر سرآ

ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است
ارغنون ساز فلک؛ رهزن اهل هنر است

چون از این غصه ننالیم
چون از این غصه ننالیم چرا نخروشیم

مـرا چشمی ست خون افشان

زِ دست آن کمــان اَبرو!

جهان بس فتنه خواهد ديد! از آن چشم و از آن ابرو

جهــان بس فتنه خواهد ديد!! از آن چشـم و از آن ابـرو

ارباب حاجتیم و زبان سوال نیست

در حضرت کریم تمنا چه حاجت است

محتاج قصه نیست گرت قصد خون ماست

محتاج قصه نیست گرت قصد خون ماست

اي پيکِ پي خجسته که داري نشان دوست

اي پيکِ پي خجسته که داري نشان دوست

با ما مگو به جز سخنِ دل نشانِ دوست

حال از دهان دوست شنيدن چه خوش بُوَد

زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

در حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیست

در طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوست

در صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیست

چون صبا با تن بیمارو دل بیطاقت

به هواداری،آن

سرو خرامان بروم

ای خدا نذرکردم گر از این غم به درآیم روزی

تا در میکده شادان و

غزل خوان بروم

ساقی بیا؛ که عشق ندا میکند بلند

کان کس که گفت قصه ما هم ز ما شنید…

ساقی بیا؛ که عشق ندا میکند بلند

کان کس که گفت قصه ما هم ز ما شنید…

ایران ای سرای امید؛ بر بامت سپیده دمید

بنگر کزین رهِ پر خون؛ خورشیدی خجسته رسید

اگر چه دل ها پرخون است…

شکوهِ شادی افزون است…

سپیده‌ی ما گلگون است

من چرا دل به تو دادم که دلم میشکنی

من چرا دل به تو دادم ، که دلم میشکنی

یا چه کـردم که نگه باز به من می نکنـی

یا چه کردم! که نگه باز به من می نکنی

بجز غم خوردن عشقت غمی دیگر نمی‌دانم

که شادی در همه عالم ازین خوشتر نمی‌دانم

گر از عشقت برون آیم به ما و من فرو نایم

ولیکن ما و من گفتن به عشقت در نمی‌دانم