سایت بیت تونز

اهنگ ترک عشق شاهد استاد محمد رضا شجریان که یکی از ماندگار ترین اهنگ های ایشان است امیدوارم از این اهنگ لذت ببرید

شیخم به طنز گفت: حرام است، مِی، مَخور

گفتم به چشم، گوش به هر خَر نمیکنم

(حافظ)

من ترک عشق بازی و ساغر نمی کنم

صد بار توبه کردم و دیگر نمی کنم

باغ بهشت و سایه طوبی و قصر حور

با خاک کوی دوست برابر نمی کنم

تلقین درس اهل نظر یک اشارت است

کردم اشارتی و مکرر نمی کنم

هرگز نمی شود ز سر خود خبر مرا

تا در میان میکده سر بر نمی کنم

شیخم به طنز گفت حرام است می، مخور

گفتم به چشم، گوش به هر خر نمی کنم

پیر مغان حکایت معقول می کند

معذورم ار محال تو باور نمی کنم

این تقویَم بس است که چون زاهدان شهر

ناز و کرشمه بر سر منبر نمی کنم

ناصح به طعنه گفت برو ترک عشق کن

محتاج جنگ نیست برادر نمی کنم

حافظ جناب پیر مغان مأمن وفاست

من ترک خاک بوسی این در نمی کنم

چندان که گفتم غم با طبیبان

درمان نکردند مسکین غریبان

آن گل که هر دم در دست بادست

گو شرم بادش از عندلیبان

ما درد پنهان با یار گفتیم

نتوان نهفتن درد از طبیبان

یا رب امان ده تا بازبیند

چشم محبان روی حبیبان

درج محبت بر مهر خود نیست

یا رب مبادا کام رقیبان

حافظ نگشتی رسوای گیتی

گر می‌شنیدی پند ادیبان

اهنگ دل ز تنهایی به جان امد محمدرضا شجریان

متن اهنگ دل ز تنهایی به جان امد محمدرضا شجریان

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو
ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل
شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی

در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست
ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی
اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست
رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی
آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست
عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی
خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم
کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی
گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی

پخش انلاین اهنگ دل ز تنهایی به جان امد محمدرضا شجریان

دانلود اهنگ دل ز تنهایی به جان امد محمدرضا شجریان [320]

دانلود اهنگ دل ز تنهایی به جان امد محمدرضا شجریان [128]

آهنگ جماعتی که نظر را حرام می‌گویند

جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال

شب فراق نخفتیم لاجرم ز خیال

بدار یک نفس ای قائد این زمام جمال

که دیده سیر نمی‌گردد از نظر به جمال

دگر به گوش فراموش عهد سنگین دل

پیام ما که رساند مگر نسیم شمال

به تیغ هندی دشمن قتال می‌نکند

چنان که دوست به شمشیر غمزه قتال

جماعتی که نظر را حرام می‌گویند

نظر حرام بکردند و خون خلق حلال

عجب فتادن مرد است در کمند غزال

تو بر کنار فراتی ندانی این معنی

به راه بادیه دانند قدر آب زلال

اگر مراد نصیحت کنان ما این است

که ترک دوست بگویم تصوریست محال

به خاک پای تو داند که تا سرم نرود

ز سر به در نرود همچنان امید وصال

حدیث عشق چه حاجت که بر زبان آری

به آب دیده خونین نبشته صورت حال

سخن دراز کشیدیم و همچنان باقیست

که ذکر دوست نیارد به هیچ گونه ملال

به ناله کار میسر نمی‌شود سعدی

ولیک ناله بیچارگان خوش است بنال

خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود

به هر درش که بخوانند بی خبر نرود

سواد دیدۀ غم دیده ام به اشک مشوی

که نقش خال توام هرگز از نظر نرود

دلا مباش چنین هرزه گرد و هر جایی

که هیچ کار ز پیشت بدین هنر نرود

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست

که آبروی شریعت

که آبروی شریعت بدین قدر نرود

سیاه نامه تر از خود کسی نمیبینم

چگونه چون قلمم دود دل به سر نرود

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری

وفای عهد من از خاطرت به در نرود

بیار باده و اول به دست حافظ ده

به شرط آنکه ز مجلس سخن به در نرود

بیار باده و اول به دست حافظ ده

به شرط آنکه ز مجلس سخن به در نرود

آهنگ مرا چشمیست خون افشان استاد محمدرضاشجریان

مـرا چشمی ست خون افشان

زِ دست آن کمــان اَبرو!

جهان بس فتنه خواهد ديد! از آن چشم و از آن ابرو

جهــان بس فتنه خواهد ديد!! از آن چشـم و از آن ابـرو

غُلام چشم آن تُرکم که در خواب خوش مستی

نگارين گُلشنش روی استُ، مِشکين سايبان ابرو

تو کافر دل نميبندی، نقاب زلُف و ميترســم

که مِحرابــم بگرداند! خَــم آن دل ستان ابـرو

اگر چه مرغ زيرک بود، حافظ در هوا داری

به تير غَمزه صيـدش کرد!! چشــم آن کمان ابـرو

غُلام چشم آن تُرکم، که در خواب خوش مستی

نگارين گُلشنش روی استُ، مِشکين سايبان ابرو

آهنگ متن آهنگ مرا عاشقی شیدا فارغ از دنیا تو کردی محمدرضا شجریان

مرا عاشقی شیدا

فارغ از دنیا

توکردی تو کردی

مرا عاقبت رسوا

مست و بی‌ پروا

---

آهنگ ساقی بیا استاد شجریان – کلیک کنید

---

تو کردی تو کردی

نداند کس جانا ، چه‌ کردی

چه‌ ها کردی با ما چه‌ کردی

دو چشمم را دریا

درافشان گوهرزا

تو کردی تو کردی

روان از چشم ما

گهرها دریاها

تو کردی تو کردی

 آهنگ مرا چشمیست خون افشان محمدرضاشجریان – کلیک کنید

---

نه یک دم از جورت فغان‌ کردم

نه دستی سوی آسمان‌ کردم

منم اکنون چو خاک راهی

غباری درشام سیاهی

اگر مهری رخشد تو آن مهری

اگر ماهی تابد تو آن ماهی

اگر هستی پاید تو هستی

اگر بودی باید تو بودی

بی‌ لطف و صفا باشد به خدا ، بی‌ تو هستی‌ ها

آهنگ زاهد ظاهرپرست محمدرضا شجریان – کلیک کنید

---

از دیدارت از رخسارت

ای جان بینم سرمستی ها

شمیم روح‌ افزایی

مشکی عودی

منیر بزم و آرایی

چنگی رودی

چنگی رودی

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

عتاب یار پری چهره عاشقانه بکش

که یک کرشمه تلافی صد جفا بکند

ز ملک تا ملکوتش حجاب بردارند

هر آن که خدمت جام جهان نما بکند

طبیب عشق مسیحادم است و مشفق لیک

چو درد در تو نبیند که را دوا بکند

تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار

که رحم اگر نکند مدعی خدا بکند

ز بخت خفته ملولم بود که بیداری

به وقت فاتحه صبح یک دعا بکند

بسوخت حافظ و بویی به زلف یار نبرد

مگر دلالت این دولتش صبا بکند

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست
یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست
به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس
که به هر حلقه موییت گرفتاری هست
هر که عیبم کند از عشق و ملامت گوید
تا ندیدست تو را بر منش انکاری هست
گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست
در و دیوار گواهی بدهد کاری هست
صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم
همه دانند که در صحبت گل خاری هست
همه را هست همین داغ محبت که مراست
نه که مستم من و در دور تو هشیاری هست

آهنگ غلام نرگس مست تو تاجدارانند محمدرضا شجریان

غلام نرگس مست تو تاجدارانند

غلام نرگس مست تو تاجدارانند

خراب باده لعل تو

خراب باده لعل تو هوشیارانند

خراب باده لعل تو هوشیارانند

(-)

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز

تو را صبا و مرا آب دیده شد غماز

و گرنه نه

و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند

و گر نه عاشق و معشوق رازدارانند

(-)

به زیر زلف دوتا چون گذر کنی بینی

به زیر زلف دوتا چون گذر کنی بینی

که از یمین و یسارت چه بیقرارانند

که از یمین و یسارت چه بیقرارانند

چه بیقرارانند

(-)

گذار کن چو صبا بر بنفشه‌زار و ببین

که از تطاول زلفت چه سوگوارانند

(-)

رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط

رقیب، ای رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط

رقیب درگذر و بیش از این مکن مخلط

که ساکنان در دوست خاکسارانند

که ساکنان در دوست خاکسارانند

خاکسارانند

(-)

نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو

نصیب ماست بهشت ای خداشناس برو

که مستحق کرامت گناهکارانند

(-)

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من

پیاده می‌روم و همرهان سوارانند

(-)

نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس

که عندلیب تو از هر طرف هزارانند

هزارانند

(-)

بیا به میکده و چهره ارغوانی کن

بیا به میکده و چهره ارغوانی کن

مرو به صومعه

مرو به صومعه کآنجا سیاه‌کارانند

مرو به صومعه کآنجا سیاه‌کارانند

(-)

خلاص حافظ از آن زلف تابدار مباد

که رستگان کمند تو رستگارانند

که رستگان کمند تو رستگارانند

(-)

عزیزم کاسه چشمُم سرایت

میون هر دو چشمم جای پایت

ازو ترسم که غافل پا نهی باز

نشینه خار مژگونُم به پایت

نشینه خار مژگونُم به پایت

(-)

بود درد مو و درمونُم از دوست

بود درد مو و درمونُم از دوست

بود وصل مو و هجرونُم از دوست

اگه قصابُم از تن واکِره پوست

جدا هرگز نگرده جونُم از دوست

(-)

تو دوری از برُم دل در برُم نیست

هوای دیگری اندر سرُم نیست

به جان دلبرُم کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرُم نیست

(-)

غم عشقت بیابون پرورُم کرد

هوای بخت بی بال و پرُم کرد

به مو گفتی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرُم کرد

به مو گفتی صبوری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سرُم کرد

(-)

دلُم بی وصل تو شادی مبیناد

به غیر از محنت آزادی مبیناد

خراب آباد دل بی مقدم تو

الهی هرگز آبادی مبیناد

(-)

مو که سر در بیابونُم شب و روز

سرشک از دیده بورانُم شب و روز

نه تب دیرُم نه جاییم میکنه درد

همی دونم که نالونُم شو و روز

نالونُم شو و روز

شو و روز

(-)

چرا آزرده حالی ای دل ای دل

مدام اندر خیالی ای دل ای دل

برو کنجی نشین شکر خدا کن

برو کنجی نشین شکر خدا کن

که شاید کامی یابی ای دل ای دل

(-)

مگه شیر و پلنگی ای دل ای دل

به مو دایم به جنگی ای دل ای دل

اگه دستُم رِسه خونت بریزُم

ببینُم تا چه رنگی ای دل ای دل

(-)

به روی دلبری گر مایلستُم

مکن منعُم گرفتار دلستُم

به روی دلبری گر مایلستُم

مکن منعُم گرفتار دلستُم

خدا را ساربون آهسته میرون

خدا را ساربون آهسته میران

که مو وامونده این قافلستُم

از در درآمدی و من از خود به در شدم / گفتی کزین جهان به جهان دگر شدم

گوشم به راه تا که خبر می دهد ز دوست / صاحب خبر بیامد و من بی خبر شدم

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق / ساکن شود ، بدیدم و مشتاق تر شدم

چون شبنم اوفتاده بُدم پیش آفتاب / مِهرم به جان رسید و به عیوق بر شدم

دستم نداد قوت رفتن به پیش یار / چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

تا رفتنش ببینم و گفتنش بشنوم / از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم

من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت / کاوّل نظر به دیدن او دیده ور شدم

او را خود التفات نبودش به صید من / من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

گویند : روی سرخ تو سعدی ، چه زرد کرد / اکسیر عشق بر مِسم افتاد و زر شدم